Project Phoenix | 23 - 26 april 2024 (Pt. II)

Leuk dat je ook benieuwd bent naar deel II! Als je deel I nog niet hebt gelezen, klik dan even hier.

In dit tweede deel duik ik nog meer in mijn persoonlijke ervaring, de inzichten die ik eruit haalde en mijn tips voor jou naar aanleiding van deze training.

Disclaimer: ik onthul weinig over de inhoud van het programma, zodat het jouw mogelijke deelname aan Project Phoenix niet beïnvloedt. Ik hoop je wel te inspireren! En wil je je inschrijven, de directe inschrijflinks vind je onderaan deze blog.

De fysieke challenge

In deel I liet ik al doorschemeren dat de fysieke uitdaging van Project Phoenix mij erg aansprak en hoe ik me hierop heb voorbereid door iedere week hard te lopen, de rugzaktraining en m’n wekelijkse hockeytraining te volgen.
Ook ben ik met mede-phoenixer Andreas bij Outdoor Valley (Bergschenhoek) m’n klimvaardigheden gaan testen… Op een zondagmorgen les in touwklimmen en obstakels overwinnen. Heel tof, maar ik bungelde qua spierkracht en techniek aardig onderaan. Andreas redde zich prima, dus ik had nog wat te doen. 
 
De weken erna ben ik gaan touwklimmen in de gymzaal (bij gymjuf Tessa, super fijn!) om wat meer kracht te ontwikkelen. En in week 3 lukte het weer om 7 meter naar het plafond te klimmen. First mission accomplished! 
 
Bij aanvang van de 72-uur voelde ik me er fysiek aardig klaar voor. Een blik op mijn mede-phoenixers bij het pick-up point in Nederland vertelde me dat dat voor iedereen gold. Wat spanning op de gezichten, veel energie en een goede sfeer. Totally ready, let's bring it on!

Tijdens Project Phoenix waren we vrijwel non-stop bezig. We werden continue uitgedaagd, zowel fysiek als mentaal. Ik denk dat ik een kleine 5 uur heb geslapen, verdeeld over de 3 nachten.  
De fysieke uitdaging was niet alleen groot, maar ook divers. En dat maakte dat iedereen goede en minder goede momenten had. Zelf merkte ik bijvoorbeeld dat het met mijn loopvermogen wel goed zat. Een coopertest ging redelijk en speedmarsen leverde ook weinig problemen op. Ook herstelde ik vlot van intensievere inspanningen. Explosiveve krachtsinspanningen leveren kostte mij wel echt veel moeite. Dan had ik de groep nodig, als motivatie en soms letterlijk om even op te leunen.

Gedurende de dagen namen de vermoeidheid en het slaapgebrek uiteraard toe, maar raakten we ook in een flow. Over deze 'state of mind' later meer. Fysiek ben ik nooit eerder zo ver uitgedaagd, en toch is me dat alles meegevallen. Ik had op basis van verhalen meer weerstand of een breekpunt bij mezelf verwacht, en die bleven uit. Ik heb me verbaasd over onze ogenschijnlijk oneindige fysieke belastbaarheid. We konden zoveel aan. Als je er maar niet te lang over nadenkt, en je eraan overgeeft.

Mentale challenge

Als coach ken ik vanuit de sportpsychologie veel technieken en coping mechanismen om onder druk te presteren. De vraag was natuurlijk in hoeverre ik dit zelf kon toepassen tijdens zo’n extreme training als Phoenix.
 
Het begon lekker in ieder geval. Al tijdens de eerste contactdag verloor ik m’n focus: ik was te veel bezig met de groep, waardoor ik belangrijke informatie mistte en niet alle oriëntatieopdrachten kon maken. Bang! Confronterend én een zeer belangrijke les om mee te nemen: als je je koppie er gewoon bij houdt, wordt het een stuk makkelijker.
 
Mentaal zat ik er vervolgens tijdens Phoenix lekker in. Om gelijk maar een van de mooiste mentale ervaringen te beginnen: het ervaren van flow. Een situatie van totale overgave, geen weerstand meer voelen en gewoon gaan. En helemaal uniek was die flow ook als team te ervaren. De krachten samen bundelen, elkaar weten te vinden en versterken. Het kameraadschap dat zo ontstond voelde heel groot en gaf mij extra energie. De kracht van die verbinding speelde een belangrijke rol in de hele training.
 
Hierover zei Hidde, één van mijn mede-phoenixers het volgende:

 "Je blijven verbinden in het nu geeft je de kracht voor morgen." _{^{(Hidde Westerweel, juni 2024)}}

Mentale vaardigheden

Er zijn flink wat vaardigheden die me tijdens Phoenix hebben geholpen. Een enkele keer heb ik ze bewust ingezet, zoals in de kou 's nachts, maar veel ging op de automatische piloot. Dat dit goed lukte onder druk, gaf me steeds meer vertrouwen. Iets meer hierover.

Als basis hielp het om productief te blijven denken. Een opdracht niet halen, betekende natuurlijk dat dit opnieuw moest. Leren van je fouten dus. Wat verder hielp was om regie te pakken over datgene je wel kon beïnvloeden. Hoe klein dan ook. Hierbij ervaar je controle in uitdagende en uitzichtloze situaties. Een paar andere aandachtsvaardigheden die van pas kwamen waren box breathing, dissociatie en het verkleinen van doelen. Nooit wisten we wat ons te wachten stond, of hoe lang iets ging duren. Het helpt als je dan je aandacht en gedachten positief kan beïnvloeden. Net als humor en zelfspot. Toen ik voor de zoveelste keer m'n hoofd (met helm) tegen een balk stootte, we liepen rondjes met een blinddoek op, kon ik heel hard om mezelf lachen. Daardoor bleef ik in het moment en was er geen ruimte voor zelfmedelijden of andere negatieve gedachten.

Tijdens de coopertest en bij fysieke challenges als het speedmarsen en de beastings hielpen wwee echte prestatievaardigheden uit de sportpsychologie: associeren en visualiseren. Hierbij keer je als het ware naar binnen en focus je op de lichamelijke sensaties en waarnemingen om je fysieke prestaties te optimaliseren. Je coacht jezelf als het ware op de technische uitvoering. Een variant daarop is self talk, waarbij je jezelf weet je motiveren door in jezelf te praten.

Als laatste nog vaardigheden die zich het beste onder teamwork laten indelen. Het zorgen voor elkaar, de samenhang versterken en elkaar motiveren en ondersteunen op momenten dat dit nodig was. Persoonlijk haalde ik hier ook veel energie uit, het bouwen en versterken van het team. Niet verrassend natuurlijk als teamcoach.

Trots?

De 72-uur doorstaan, is nooit een doel geweest. Eigenlijk heb ik nooit getwijfeld of dat ging lukken. Mijn grootste uitdaging was om niet alleen vanuit eigen kracht te handelen, maar ook om hulp te durven vragen en mezelf toe te staan om kwetsbaar te zijn. 

Hierin ben ik grotendeels geslaagd. Zonder blessures of echte dieptepunten ben ik door de training gekomen. Op alleen eigen kracht was dit niet gelukt. In Project Phoenix heb je elkaar nodig. Je moet hulp vragen en aangeboden hulp accepteren, zoals in mijn geval de zetjes op de stormbaan. Al voel ik nu zelfs nog enige weerstand om op schouders te klimmen met m'n trailschoenen. Ai...sorry mannen! 

Na afloop van de 72-uur carpoolde ik terug naar Rotterdam. Met als verrassing catering aan boord. Als hongerige wolven vielen we hierop aan (hè Frank!). Van Rotterdam nog een laatste stukje met de trein naar Delft waar ik op het station werd opgewacht met bloemen en oranje tompoucen (dag voor koningsdag). Dat was het eerste moment dat ik me realiseerde dat ik trots mocht zijn op deze prestatie. Eenmaal thuis op de bank kwamen de emoties eruit, samen met de vermoeidheid van de afgelopen dagen. Kennelijk had ik toch nog wat kwetsbaarheid voor mezelf gehouden. 

De weken na Phoenix heb ik nog veel nagedacht over alle gebeurtenissen. Ook emotioneel maakte het nog wat in me los. En het was fijn om de impact hiervan te delen met de mensen om me heen, maar zeker ook met mijn mede-phoenixers. Wat we samen hebben meegemaakt was uniek, en zorgde voor een speciale band. We hebben individueel onze successen behaald, maar als team hebben we een unieke reis gemaakt... ik ben onwijs trots op ons.

"We hebben individueel successen behaald. Maar als team hebben we een unieke reis gemaakt." _{^{(Manon Mansier, juni 2024)}}

Persoonlijke inzichten

Tijdens de training wordt er regelmatig ingecheckt door de staf om te zien hoe iedereen er voor staat. Maar door de intensiteit van het programma kwamen voor mij de echte inzichten vooral pas in de weken erna. Ze popten één voor één op, en als puzzelstukjes schoof alles in elkaar.
 
Hoewel ik rationeel veel vertrouwen haalde uit m’n voorbereiding, voelde ik me na Phoenix bevrijd en opgelucht. Dit kwam door een stuk bevestiging van m'n identiteit. Ik heb weer helder wie ik ben, waar ik voor sta en voor wil gaan. En terugkijkend komt dat met name door een aantal kwetsbare momenten tijdens Phoenix. In die emotionele momenten sloot ik mezelf eerst af van de groep, uit angst voor afwijzing. Ik weet van mezelf dat dit een van mijn coping mechanismen is. Alleen wilde ik daar dus graag iets in veranderen.

Ik herinner me één moment nog goed, we liepen in een 'rustige speedmars' terug naar ons kamp. Het voelde heel veilig en ik wist dat ik nu kon delen wat me anderhalf uur daarvoor zo had dwarsgezeten. Tijdens een opdracht voelde ik zoveel onzekerheid en schaamte, dat ik volledig dissocieerde en focuste op ons doel. In het korte gesprek dat ik hierover begon met twee mede-phoenixers deelde ik mijn angst. En dankzij hun fijne respons, ervaarde ik dat mijn kwetsbaarheid er mocht zijn. Maar dat de angst voor afwijzing, die ik ervaarde, onterecht was. Een heel belangrijke les die ik niet snel zal vergeten. Thanks guys!

De persoonlijke reis van project Phoenix duurde zeker langer dan die 72 uur. En nu ik zo diep heb ervaren wie ik ben en wat belangrijk voor me is, sta ik daar wat vaker bij stil. Waarom wil ik iets. Wat wil ik eruit halen. Waarom wil ik meedoen. En ook wat geef ik ervoor op.
In een wereld met oneindig veel mogelijkheden, en in het bezit van een grote dosis spontaniteit en actiebereidheid, geeft dat rust.

En ja, ik zal nog vaak genoeg een nieuwe uitdaging aan gaan. Dat zit nu eenmaal in de aard van het beestje. Maar wel weer één die bij me past, aansluit bij mijn persoonlijke doelen en me daardoor verder laat groeien als mens. Een ontwikkeling die nooit eindigt.

Tips voor jou

Als je van een fysieke uitdaging houdt en wat meer over jezelf wil leren dan is Project Phoenix ook echt iets voor jou! Neem wel voldoende tijd om je fysiek en mentaal voor te bereiden. Ik heb zelf vooral gefocust op het fysieke deel. Maar zoals je hierboven al kan lezen, denk ik dat een groot deel van deze uitdaging in je hoofd afspeelt: Hoe ga jij om met de interne en externe uitdagingen tijdens zo’n training?
 
Wellicht overweeg je om eerst een kortere variant uit te proberen. Persoonlijk ben ik blij dat ik dat niet heb gedaan. Hierdoor kon ik me waarschijnlijk makkelijker overgeven aan het onbekende. Ik merkte in de groep dat er weleens herkenning was, of verwachtingen over onderdelen op basis van eerdere ervaringen. Dat kan het in je hoofd ook zwaarder maken. Maar er is ook wat voor te zeggen om je doelen niet te groot te maken. Het is maar net wat bij je past.
 
Heb je je ook inschreven voor de 72-uur? Dan wens ik je alvast heel veel plezier en succes. Drie tips, op basis van mijn persoonlijke ervaring, die ik je dan wil meegeven:

1. Volg de rugzaktraining! Ik heb hier het grootste deel van mijn kracht mee opgebouwd. Lopen met de rugzak tijdens Project Phoenix kostte niet veel moeite.
2. Geloof in je eigen kracht & die van de groep. Met de juiste mindset kom je heel ver en samen nog veel verder.
3. Zorg voor een echt waterdichte zak. Niets zo fijn als een droge set kleren of sokken. Het zijn de kleine dingen die het doen!

Bedankt dat jij mijn blogs hierover hebt willen lezen. Hopelijk waren ze inspirerend. Voor mijzelf was het schrijven onderdeel van de verwerking van een fantastische ervaring. Een ervaring waarvoor ik mijn mede-phoenixers en instructeurs van Unbreakable Academy heel dankbaar ben. 
En Hidde en Frank, bedankt voor jullie kritische blikken en quotes!

Wil je nog iets weten over Project Phoenix of heb je andere vragen, neem dan gerust contact op. Als je je inschrijft voor de nieuwsbrief, dan ontvang je 10x per jaar een update over MIND vol POWER.
 
Thanks again!
 
Met een mind vol power,
Manon

Inschrijven High Impact Leadership

Met een energieke benadering en een hands-on mentaliteit bied ik met MIND vol POWER ondersteuning voor leiders die willen groeien. We kijken naar teamprestaties, maar starten bij de basis, de verbinding en het vertrouwen. Stap voor stap bouwen we daarna aan jouw teamsucces.

Wil je jouw persoonlijke situatie doornemen? Boek direct een intake. 

Inschrijven Project Phoenix + gratis coachcall

Ben je enthousiast geraakt over de zwaarste training van Nederland, dan kan je met onderstaande link direct inschrijven voor Project Phoenix:

Editie 8 -12 oktober 2024 (operator ticket)

Editie 8 - 12 oktober 2024 (leader ticket)

Als extraatje bied ik je een gratis online coachcall aan, omdat ik zo enthousiast ben over deze training. Hierin kunnen we je doelen, focus en/ of coping mechanismen doornemen.

Ga jij de uitdaging aan? Stuur me een mailtje nadat je bent ingeschreven.